گروه فرهنگی جهان نیوز: سینما یکی از مهمترین ابزارهای جریان سازی و معرفی فرهنگ، سیاست و قوت و قدرت هر کشوری به شمار می رود. این ابزار گاها تا حدی در خدمت سیاستمداران قرار می گیرد که به واسطه قدرت پنهان آن، لشکرکشی بی چون چرای این سیاستمدران به عراق،افغانستان و ... را نیز توجیه می کند تا حداقل اذهانی که همچنان در بهت و حیرت این حملات قرار دارند را به تسخیر خود در آورند و آنگونه که اینان می خواهند فکر کنند! این شیوه که در سینمای هالیوود بسیار ملموس تر از سینمای سایر کشورها است دستاویز سیاستهای غلط دولتمردان آمریکا قرار گرفته تا در کنار فعالیتهای ضد ایرانی خود در عرصه سیاست و حقوق بشر، به شیوه ای محسوس آثاری مغایر با آنچه در ایران اتفاق می افتد و همراه با سیاستهای ضد حقوق بشری است، تولید و عرضه نمایند. در این مسیر بعضا پروژه های ایران هراسی و اسلام هراسی در دستور کار آنها قرار می گیرد و حتی در برخی موارد می توان تلاش دست های پشت پرده هالیوود به منظور سرپوش گذاشتن بر سیاستهای غلط آمریکا و همفکرانش در خاورمیانه را ملاحظه نمود که در اثری حرفه ای سعی در تغییر دیدگاه مردم دارد. همانطور که اهدای جوایز بی شمار از جشنواره های مطرح مانند گلدن گلوب، اسکار، برلین و... در ادامه عملکرد دستگاه تبلیغاتی این دولتمردان قرار دارد و باید این جوایز را هم به ادامه سیاست عوامفریبی اضافه کرد. به عنوان نمونه فیلم "قفسه درد"ساخته "کاترین بگلو" محصول سال ۲۰۰۹ که در جشنواره اسکار نامزد ۹ جایزه شد و موفق به کسب ۶ جایزه از جمله بهترین فیلم شد را می توان به خاطر آورد که یقینا در ادامه سیاست سرپوش گذاشتن بر عملکرد سوال برانگیز آمریکا و همفکرانش در عراق ساخته شد و تلاش کرد تا ضمن مظلوم نمایی سربازان آمریکایی، به گونه ای بمبگذاران و تروریست های عراق را مسلمان جلوه دهد و بر ضرورت ماندن سربازان آمریکایی در عراق تاکید کند. اما این سیاستها در جشنواره های معروف جهانی همچون برلین،کن و... هم اعمال شد تا بخشی از این جشنواره ها به نمایش آثار ضد ایرانی تعلق گیرد و بعضا تهیه کنندگان مطرح دنیا برای تولید این آثار به سراغ بازیگران ایرانی آن هم برای نقشهای کلیدی بروند یا برخی افراد حامی فتنه که در ایران محکوم شدند به نوعی در جشنواره کن یا برلین مطرح شوند.محسن مخملباف و دخترش حنا از جمله فیلمسازان ایرانی بودند که به دلیل تولید آثاری ضد ایرانی مورد توجه قرارگرفتند و بدنبال آن با آمدن فیلمساز دیگری بنام "بهمن قبادی" فصل جدیدی از آثار سیاه و مغایر با واقعیتهای کشورمان در فستیوالهای خارجی رقم خورد. این فستیوالها که بعد از اتفاقات سال ۸۸ به باشگاهی برای فعالیتهای ضد ایرانی تبدیل شد ،فیلمسازان محکوم فتنه ۸۸ را مورد توجه قرار داد تا به این روش و با استفاده از ابزار تبلیغاتی این جشنواره ،به نوعی ایران را تحت فشار قرار دهند. انتخاب صندلی خالی برای جعفر پناهی فیلمساز محکوم فتنه شاید در آن سال بیش از آثار و خود جشنواره ها مورد توجه جهانی قرار گرفت تا اعمال سیاستهای آمریکا را در این جشنواره بیش از پیش عیان سازد. اما فعالیت ضد ایرانی این جشنواره ها محدود به تبلیغ برای جعفر پناهی نشد بلکه مرجان ساتراپی با ساخت فیلم ضد ایرانی پرسپولیس مورد توجه قرار گرفت تا الگوی فیلمسازی در جشنواره های خارجی تغییر کند و فیلمسازان ایرانی رمز حضور خود در این فستیوال ها را سیاه نمایی و ساخت فیلم ضد ایرانی ببینند!اما جدای از ساخت آثار ضد ایرانی در خارج از کشور بعضا برخی آثار نیاز به بازیگران ایرانی جهت ایفای نقش دارند تا تاثیرگذاری فیلم را افزایش دهد و در سایه اغفال این هنرمندان و گاهی بدون اینکه از جزئیات فیلمنامه اطلاع داشته باشند و بر حسب اعتماد به کارگردان به گروه فیلم ضد ایرانی-اسلامی می پیوندند. در همین زمینه بازی پیمان معادی در نقش یک تروریست مسلمان در فیلم "ایکس-ری" بخشی از سناریوی از پیش طراحی شده این فیلمسازان است. هر چند پیمان معادی نقش خود و برداشت خود از فیلمنامه را این گونه تشریح می کند: "به دلیل اینکه داستان درباره زندان گوانتانومو است، زندانی که سالهاست باعث شرم دولت آمریکا شده. دولتها یکی بعد از دیگری با وعده بستن این زندان میآیند ولی هیچ کاری نمیکنند. آقای اوباما با وعده دادن بستن این زندان روی کار آمد اما او هم نتوانست این زندان را منحل کند. همین الان حدود دویست نفر در گوانتانومو زندانی هستند و خیلیهاشان مثل علی که من نقشش را در این فیلم بازی میکنم، سالهاست با وجود اثبات بیگناهیشان کماکان در حبس هستند و نمیتوانند آزاد شوند، چون هیچ کشوری حاضر به پذیرش آنها نیست." پیمان معادی همچنین بازی در نقش یک ایرانی را رد کرده است. حضور مسئله ساز هنرمندان فقط به بازی در فیلمهای خارجی محدود نمی شود بلکه بعضا حضور این افراد با حجابهای زننده روی فرش قرمز در مقابل لنز دوربین هزاران رسانه جهت معرفی حجاب و پوشش ایرانی بخشی از حاشیه هاست. چندی پیش بود که برخی دست اندرکاران و بازیگران یک فیلم ایرانی با حجابی غیر متعارف در جشنواره رم حضور پیدا کردند. فیلم «گس» به کارگردانی کیارش اسدزاده به علت نداشتن هیچگونه مجوزی ازجمله مجوز ساخت، اکران و حتی ساخت ویدئویی، نتوانست در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر شرکت کند و به جشنواره رم دعوت شد. فیلم سه اپیزودی «گس» که با بازی «صابر ابر»، «پانتهآ پناهی»، «رویا جاویدنیا» و «احسان امانی» در اپیزود اول، ماجرای خیانت دکتری ۵۵ ساله به زنش را روایت می کند. در اپیزود دوم، مردی حدوداً سی و چند ساله به زنش خیانت می کند و در اپیزود سوم، دختر و پسر جوانی را می بینیم که پسر در خلال یک اردوی دانشجویی، به دوست دخترش خیانت می کند، بدون داشتن مجوز در این جشنواره خارجی شرکت کرد. برخی از افراد مانند "بهمن قبادی" جدای از بحث ساخت اثری ضد ایرانی، در ادامه شیوه مخملباف در فیلم "مورچه ها"، صحنه های غیراخلاقی را چاشنی فیلمشان می کنند تا شاید با این ابزار مورد توجه قرار گیرند. ساخت فیلم "فصل کرگدن" آخرین اثر بهمن قبادی بود که به این شیوه ساخته شد. در این فیلم صحنههای شنیع و مستهجن وجود دارد و با روایتی کینهتوزانه، سیاه و غیر واقعی از انقلاب اسلامی ساخته شده است به طوری که در این فیلم نماهایی از زندانهای قرون وسطایی، اعدام و خشونت نتیجه عملکرد انقلاب اسلامی و انقلابیون معرفی شده است. اما نکته قابل توجه این فیلم، حضور تورج اصلانی به عنوان فیلمبردار این اثر بود که امسال با اثری بنام "جینگو" که خود کارگردانی کرده است برای اولین بار در جشنواره فیلم فجر حضور پیدا می کند. و قابل تامل اینکه سینمای جمهوری اسلامی ایران درصدد معرفی شخصی به عنوان کارگردان است و در شرایطی برای وی میدان ایجاد می کند که چند ماه پیش این فرد، فیلمبرداری کاملا حرفه ای یک اثر ضد ایرانی و مستهجن را به پایان برده است! اما این روزها فهرست آثار جشنواره فیلم فجر اعلام شده است. جای سؤال است که کدامیک از این آثار هویت ملی ایران، قوت و قدرت نظام ایران، اثری برگرفته از انقلاب اسلامی ایران و... را به تصویر کشیده است؟ کدامیک در مسیر انقلاب اثر تولید کرده اند و کدامیک دغدغه معرفی هویت ملی دارند؟ و سئوال پایانی:کدام فیلمساز این دغدغه را به همراه داشته است که در مقابل هجمه های جهانی برعلیه ملت ایران و جمهوری اسلامی ایران، اثری جهانی خلق کند و مظلومیت ایرانی و قدرت واقعی نظام جمهوری اسلامی ایران را به رخ بکشد؟